تعیین هدف در زندگی ( هدف کوتاه مدت ) مسئله ای است که هم در حالت فردی و هم به منزله جمعی و سینرژیک غامض ترین مطلب در زندگی اجتماعی این روزهاست :
شاهد مدعا : در یکی از روزهای تابستان یا پاییز ۸۷بعد از المپیک پکن بود و من دست در دست دخترم مشغول گذر از مقابل ورزشگاه پیر پایتخت امجدیه بودم که گزارشگری میکروفن بدست و آن دیگری بوم بر کتف و سیمی (= سومی) دوربین به شانه بر مقابل پریدند .
: به نظر شما علت ناموفقی ما در المپیک پکن چه بود ؟
. طعم خوش لحظه ها .
: یعنی چه ؟
. یعنی همین که دور همیم .
: متوجه منظورتون نمی شم .
. ساده است ورزشکاری با سختی و مرارت کوه مشکلات را خرد کرده و از هفت خوان ( = خان ) گذشته تا به سقف آرزوهای خودش و فدراسیون رسیده و از صدقه سر او حداقل ( ده نفر) قراول و یساول عاز تور چین ( ببخشید المپیک ) شده اند . خب معلومه که او در آنجا فکر اینست که لباس چی بپوشه چه جوری بگرده با کی بگرده سوغاتی چی بیاره که به صرفه با کدوم آدم گردن کلفت تو این مسافرت رفیق بشه و خلاصه به قول دائی اش ( عمو -داداش-همسایه - رفیق - حالا هر آدم زبلی که دو ورش بوده تو ایران )
= پسر اونجا که میری گاگول نباشی ها - حواست جمع باشه ببین نون تو چیه ببین فلان مسئول ..... و فلان .... کجان همون دور و ور اونا باش برای عشق و حال هم حواست باشه وقتی می پیچونی بری مبدا مثل ... و .. سوتی بدی با دهن قرصها بگرد .....
و خلاصه این جناب ورزشکار ما اون آخر سر ذهنش تنها چیزی که نمی آد ورزش و ....
مطمئن هستم شما خواننده اونقدر باهوش هستید که منتظر نباشید که من بنویسم این مصاحبه کی و از کدوم شبکه پخش شد ...
در ضمن شان نوشتن اینها هم باختن استقلال و سپاهان تو امارات هستش که حالا با این مطلب یقین دارم پرتقال فروش رو پیدا می کنین ......
اگر به بچه بگی دست نزن میخواد دست بزنه.اگه به آقا بگی نگاه نکن میخواد نگاه کنه.اگه به خانم بگی ....
وقتی دری را میبندند میخواد درب را بشکنه
این خصلت ما آدماست .
خیلی بجا نوشتی علی جان
ممنون از شما